«Իմ երեխան այսպիսին չէր», «Ես այլևս չեմ ճանաչում իմ երբեմնի խելոք ու լսող երեխային», «Ինպե՞ս կարող էր իմ բալիկը այսպես հանկարծակի փոխվել» … սրանք թերևս այն արտահայտություններից են, որոնք այնքան տիպիկ բնորոշում են երեխայի վարքային փոփոխություններին բախված ծնողների խուճապն ու անհանգստութունը: Աշխարհում թերևս չգտնվի մի ծնող ով բախված չլինի սեփական երեխայի ագրեսիվության հետ, երբ երեխան հանկարծ, թվում է թե առանց որևէ պատճառի դառնում է ագրեսիվ, չլսող, սկսում է վնասել ուրիշներին: Ցավոք սրտի, այս խնդիրը հետզհետե ավելի ակնհայտ է դառնում ինչը բնականաբար չի կարող չմտահոգել թե՛ ծնողներին, թե՛հոգեբաններին և ուսուցիչներին: Հենց այս արդիական խնդրի մասին էլ կխոսենք այսօր:
Ամբողջական հոդվածը ՞Հոգեբան՞ թերթի 5րդ համարում