« Ինձ թվում է … » քննադատությունը և մենք
Մարդը հասրակական էակ է և պատկանում է հասրակությանը : Կյանքի ընթացքում՝ սկսած մանկությունից մարդը մշտապես շփվում և փոխազդում է այլոց հետ, ինչը հանգեցնում է այնպիսի երևույթի առաջացմանը ինչպիսին է քննադատությունը:
Մերօրյա իրականությունն այնպիսինն է, որ քննադատում են բոլորը, անկախ իրենց սոցիալական դիրքից, կարգավիճակից, սեռից և անգամ տարիքից: Ինչու՞, որովհետև շրջապատող մարդկանց համար միշտ էլ հեշտ է լինել քննադատի դերում: Եվ անկախ նրանից դիմացինին հետաքրքրու՞մ է, թե՞ ոչ միևնույն է սկսում են հայտնել իրենց կարծիքը, պնդել սեփական տեսակետը և անվերջ քննադատել՝ «Այս ի՞նչ ես հագել, այս գույնը քեզ չի սազում: Դու քեզ հայելու մեջ նայել ե՞ս », «Ի՞նչ ես գտել նրա մեջ, նա հաստատ քո համար չի», «Ինձ թվում է այդ գործը քեզ համար չի»,«Պետք չի լսել նրա ասածները» և այլն:
Ցավոք սրտի, մեր իրականության մեջ այնպես է ստացվում, որ շրջապատող մարդիկ դիմացինի մեջ ավելի շուտ տեսնում են բացասականը, քան դրականը: Հետևաբար կարծիքները մեծամասամբ լինում են բացասական և ոչ կառուցողական: Այդ իսկ պատճառով քննադատության հիմնախնդրում կան կարևոր պահեր, որոնց իմացությունը պարտադիր է ցանկացած մարդու համար:
…
Շարունակությունը կարդացեք «Հոգեբան՞ թերթ» 8-րդ համարում